راسل کار اصلی خود را با نوشتن کتاب «پرینکیپیا ماتماتیکا» همراهِ آلفرد نورث وایتهد درست قبل از چهل سالگی‌اش به پایان برد که در اصل، پایه‌ریزیِ منطق علمی از آن جا شروع شد. قبل از آن راسل با ارائه‌ی یک پارادوکس، تقریبن کل منطق زمان خود را زیر سوال برده بود. پارادوکس راسل بیان می‌کند:
یک شهر داریم که عده‌ای مردِ ریش‌دار در آن زندگی می‌کنند. این شهر فقط یک مردِ سلمانی دارد؛ و این سلمانی فقط ریشِ کسانی را می‌تراشد که ریش خود را نمی‌تراشند. (یه بار دیگه این جمله‌ی آخر رو بخونید!) حالا به نظر شما این سلمانی می‌تواند ریش خود را بتراشد یا نه؟! فقط همین را می‌گویم که نتیجه به این صورت است که اگر سلمانی ریش خود را بتراشد، نباید ریش خود را بتراشد و اگر ریش خود را نتراشد، باشد ریش خود را بتراشد!!! (خودتان این نتیجه را بدست آورید! ساده است...)
و همین پارادوکس بود که دنیا را زیر و رو کرد.
در آخر به شما توصیه می‌کنم که اگر به منطق و ریاضیات علاقه دارید حتمن این کتاب را بخوانید. زیرا لحظه لحظه‌ی آن لذّت بردن از منطق، فلسفه و ریاضیات است.
